جایگاه تشیع در دربار عادلشاهیان

عادلشاهیان، به عنوان یکی از حکومت های شیعه مذهب، به مدت دو قرن (895-1097ق / 1489-1986م) بر بیجاپور (منطقه ای از دکن) حکومت کردند. یوسف عادلخان، نخستین حاکم عادلشاهی، مذهب تشیع را در قلمرو خود به رسمیت شناخت. این امر هم زمان با شکل گیری حکومت شیعه مذهب صفوی در ایران بود. با این همه، برخی از جانشینان وی درصدد احیای مذهب تسنن برآمدند. این نوشتار درصدد است جایگاه و موقعیت تشیع در دربار عادلشاهیان را به لحاظ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بررسی کند و به این مسئله پاسخ دهد که چگونه تشیع در دوره حاکمان عادلشاهی در منطقه بیجاپور به رسمیت شناخته شد؛ به گونه ای که با وجود تقابل اهل تسنن با تشیع، مذهب تشیع همچنان در دربار عادلشاهیان برتری و تفوق خود را حفظ کرد؟ در پاسخ به این پرسش، به این فرضیه پرداخته شده است: رقابت میان آفاقی های شیعه و دکنی های سنی مذهب در منطقه دکن، یوسف عادل خان را که تمایلات شیعی داشت، به سمت ایجاد حکومتی شیعه مذهب که بدان وسیله آفاقی ها بر دکنی ها تفوق یابند، سوق داد. همچنین شکل گیری دولت شیعه مذهب صفوی در ایران از یک سو و فعالیت های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی شیعیان در بیجاپور از سوی دیگر، از عوامل مهم تداوم و تفوق تشیع در دوره عادلشاهیان بوده است.